Kathe Nixta
Είπα πώς δεν θα πιώ ξανάΌμως και πάλι είμαι λιώμαΜα είσαι ντέρτι στη καρδιάΣφαίρα στου έρωτα το χρώμα...
Κάθε νύχτα που μου λείπεις νιώθω μοναξιάΈχω κόλλημα μαζί σου γύρισε ξανά...Πίνω μήπως και ξεχάσω αλλά δεν μπορώΕίσαι εξάρτηση στο αίμα χώρια σου δεν ζω...Κάθε νύχτα κάθε μέρα μες στη σκέψη του μυαλούΒουρκωμένα έχω μάτια και το βλέμμα ενός τρελού...
Το ντέρτι έγινε καημόςΣαν σφαίρα με τρυπάειΚι όσο μου λείπεις δυστυχώςΤο τραύμα θα πονάει...