De Tha Matheis Pote (Δε θα μάθεις ποτέ)
Γράφω και σκίζω γράμματαδικά σου σπάω πράγματα καιότι σε θυμίζει.Για σένα δεν υπάρχω πιακαι τη φτωχή μου τη καρδιάη θλίψη τη γεμίζει.
Δε θα μάθεις ποτέ πόσο πόνεσα κ έκλαψαΔε θα μάθεις ποτέ πόσο μόνος μου ένιωσαΔε θα μάθεις ποτέ να αγαπάς μια φωτιά θα `σαι όπου περνάςΚαι θα καις ότι νιώθουν για σένα,σε λυπάμαι, λυπάμαι για σένα.
Τα μάτια σου που κλαίγανεαλήθεια δε μου λέγανεκομμάτια έχω γίνει.Κι όμως ακόμα σ΄ αγαπώγιατί αυτό που νιώθω εγώο χρόνος δεν το σβήνει.
Δε θα μάθεις ποτέ πόσο πόνεσα κ έκλαψαΔε θα μάθεις ποτέ πόσο μόνος μου ένιωσαΔε θα μάθεις ποτέ να αγαπάς μια φωτιά θα `σαι όπου περνάςΚαι θα καις ότι νιώθουν για σένα,σε λυπάμαι, λυπάμαι για σένα