Bir yüzük olacaktı parmağındaOnlarca yıl geçti oysaBir tebessüm kaldıİkimizin de dudaklarındaGeçmiş günleri hatırlayıncaKeşke’ler kalıyor banaSaçlarımıza beyaz düşmemişken..,Farklı hayatlar seçmemişken..Durdurmadık, durduramadık zamanıKendisi bile bilmiyor amaHatırlatsın diye seni banaGözleri pek andırmasa da,İsmini verdim küçük kızıma
by Serra Çevik
Er ging een ring rond je vinger zijnTerwijl, tientallen jaren gepasseerd zijnEen glimlach bleefOp onze beide lippenWanneer ik oude dagen herinnerWensen zijn de enige dingen die ik hebTerwijl onze haren niet wit geworden zijnTerwijl we geen verschillende levens gekozen hebbenWe stopten niet, we konden de tijd niet stoppenMaar ze weet het zelf niet eensOm jou tot mij te herinnerenOok als haar ogen niet fel op de jouwe lijkenIk geef mijn kleine dochter jouw naam