Χορός της μοναξιάς
Η μοναξιά είναι λάβα που καλύπτει τα πάνταΠικρία στο στόμα μουΧαμογέλασα με τα σφραγισμένα δόντια σουΗ λέξη "μοναξιά", χαραγμένη στην καρδιάΠαραιτημένος και βουβόςστο ρυθμό της αυταπάτης
Αυταπάτη, αυταπάτηΧορεύω εγώ, χορεύεις εσύΣτον χορό της μοναξιάς
Η Καμέλια χήρεψε, η Τζοάνα ερωτεύτηκεΗ Μαρία έκανε απόπειρα αυτοκτονίας λόγω της αγάπης τηςΟ πατέρας μου πάντα μου έλεγε, γιε μου, πρόσεχεΌταν σκέφτομαι το μέλλον, δεν ξεχνάω το παρελθόν μου
Αυταπάτη, αυταπάτηΧορεύω εγώ, χορεύεις εσύΣτον χορό της μοναξιάς
Όταν έρχεται το ξημέρωμα, η σκέψη μου περιπλανιέταιΓλιστράω τα δάχτυλά μου στη κιθάρα, ατενίζοντας την πανσέληνοΠέραν όλων, υπάρχει μια πηγή αγνού νερούΌποιος πιει απ' αυτό το νερό, θα πάψει να έχει πικρία
Αυταπάτη, αυταπάτηΧορεύω εγώ, χορεύεις εσύΣτο χορό της μοναξιάς
Danza della Solitudine
Solitudine è lava, stesa su tuttoL’amarezza sulla mia boccaSorride con denti di piomboSolitudine parola che ho incisa nel profondoRassegnato e mutoAl ritmo del disinganno
Che delusione, che delusioneIo e te balliamo soliQuesta danza senza ragione
Camelia perse il marito, Joana s’innamoròMaria tentò la morte, a causa del suo amorMio papà diceva sempre, tieni a mente figlio amatoQuando io penso al futuro, non mi scordo del passato
Che delusione, che delusioneIo e te balliamo soliQuesta danza senza ragione
Quando spunta l’aurora, vagano i miei pensieriSfioro la mia chitarra, mirando la luna là fuoriMalgrado tutto esiste, una fonte di limpidezzaChi berrà da quella fonte, scorderà ogni amarezza
Che delusione, che delusioneIo e te balliamo soliQuesta danza senza ragione