قربون مست نگاهت
قربون مست نگاهت قربون چشمای ماهتقربون گرمی دستات صدای اروم پاهات
چرا بارونو ندیدی رفتن جونو ندیدیخستگی هامو ندیدی چرا اشکامو ندیدی
مگه این دنیا چقدر بود بدیاش چندتا سبد بودتو که تنهام نمیذاشتی توی غمهام نمیذاشتی
گفتی با دو تا ستاره میشه آسمون ببارهمنم و گریه ی بارون غربت خیس خیابون
لالالالالای لالالالای لالالالالالالای لالالالای لالای لالای
توی باغچه ی نگاهت پره گریه پره آهمکاشکی بودی و میدیدی همه ی گلاشو چیدیتموم روزای هفته که پر غم شده رفتهمن و گلدونت میشینیم فقط عکساتو میبینیم
روز پنج شنبه دوباره وعده ی دیدن یارهروی سنگ سردی از غم، میریزه اشکای خستم
تا که قاصدک دوباره خبری ازت بیارهبایه دسته گل ارزون پیشتم من زیر بارون