Sevas Hanoum | Σεβάς Χανούμ
Σε μια φωτογραφία με το Στέλιο,σε άλλη με τη μάνα σου αγκαλιά,σελίδες απ’ το πέμπτο Ευαγγέλιο,μ’ ακάνθινο στεφάνι στα μαλλιά.
Σαμψούντα, Τραπεζούντα και Σεβάστεια,και τόποι ως τα βάθη του Μοχούμτης Σαλονίκης γίνατε προάστιακι εσύ από Σεβαστή, Σεβάς Χανούμ.
Θα πίνω στ’ όνομά μου το φαρμάκι,θα πίνω στ’ όνομά σου το κρασί,σε ποια στροφή θα βρω το τραγουδάκι,που πέταξες στο δρόμο μου εσύ.
Από τη Μαύρη Θάλασσα καράβιμε κόκκινα βαμμένα τα πανιά,τους κήπους του νερού με πόνο σκάβεικαι στέλνει τόπους τόπους λησμονιά.
Σε ποιο μπαξέ σου είπαν να φυτρώσειςμικρό μελαχρινό μου γιασεμί,ετών δέκα εφτά και πώς να νιώσειςπως όλα είναι ακμή και παρακμή.
Θα πίνω στ’ όνομά μου το φαρμάκι,θα πίνω στ’ όνομά σου το κρασί,σε ποια στροφή θα βρω το τραγουδάκι,που πέταξες στο δρόμο μου εσύ.
Κοιμάσαι στις κοιλάδες του Ευόσμου,ξυπνάς στα περιβόλια τ’ ουρανού,κι αυτό το φτωχοκάλυβο του κόσμουτο άφησες σε χέρια αλλουνού.
Θα πίνω στ’ όνομά μου το φαρμάκι,θα πίνω στ’ όνομά σου το κρασί,σε ποια στροφή θα βρω το τραγουδάκι,που πέταξες στο δρόμο μου εσύ,σε ποια στροφή θα βρω το τραγουδάκι,που πέταξες στο δρόμο μου εσύ.