Oso Ki An Pethaino (Όσο Κι Αν Πεθαίνω)
Δεν υπήρχε κάποια νύχτα να ξανατηλεφωνήσειςΜπορεί ακόμα να γίνω χώμα, μην κλείσειςΠριν η ζάλη κι η αγάπη ζωντανέψουν το άρωμά σουΘα πάω πάσο και θα ξεχάσω τ' όνομά σου
Μπορεί να έζησα κοντά σου χωρισμούς κι αναχωρήσειςΝωρίς βραδιάζει και δεν με νοιάζει αν γυρίσειςΚαι δυο πουκάμισα που βρήκα σου τα έστειλα πακέτοΗ νύχτα βράζει και η αγάπη βάζει λουκέτο
Όσο κι αν πεθαίνω κλαίω κι αρρωσταίνωΣ' άδειο σπίτι μένω μα δεν σε περιμένωΌσο κι αν πεθαίνω κλαίω κι αρρωσταίνωΈνα ρούχο βάζω, στο σπίτι αυτό δεν μένωΓια σένα κι αν πεθαίνω, δεν σε περιμένω
Δεν είναι ανάγκη να γυρίσεις, τα κλειδιά να φέρεις πίσωΑφού το ξέρεις πως αν σε δω θα λυγίσωΓια παρελθόν μην αναφέρεις, το παλεύω να νικήσωΓιατί κοντεύω στη μοναξιά να συνηθίσω
Όσο κι αν πεθαίνω κλαίω κι αρρωσταίνωΣ' άδειο σπίτι μένω μα δεν σε περιμένωΌσο κι αν πεθαίνω κλαίω κι αρρωσταίνωΈνα ρούχο βάζω, στο σπίτι αυτό δεν μένωΓια σένα κι αν πεθαίνω, δεν σε περιμένω