Pono ma den akougomai | Πονώ μα δεν ακούγομαι
Εδώ στις πέτρινες κορφές που τρώει τ `αγιαζιΜε το χιονιά πίνω ρακί κάνω τσιγάροΤις νύχτες με τα ξωτικά πιάνω κουβένταΜε ξεμπροστιάζει ο λογισμός που καμουφλάρω
Δεν είναι ο ήλιος που ξεχνάει να μας φωτίσειΕίναι που κρύφτηκε η ζωή σε μαύρο άγιοΣβηστό καντήλι σφραγισμένο εικονοστάσιΦωτογραφίες κι όνειρα μέσα στο κάδρο
Πονώ μα δεν ακούγομαι….σωπαίνω και βροντάειποιος δαίμονας και ποιος θεός την πόρτα μου κτυπάει
Ότι σωθεί , θα είναι μισό τι να φυλάξωΣτην άγια τράπεζα φθαρμένο κατασάρκιαΕδώ σταμάτησε ο καιρός να λογαριάζειΚαι η ζωή λουφάζει σε χειμέρια νάρκη
Δεν είναι η λάσπη της άυλης μα της ψυχής μαςΔεν την ξεπλένεις με νερό μόνο με δάκρυΣε ποιον να πω μονάχος τραγουδάωΣτο μετερίζι μου αυτού που να βρει άκρη
Πονώ μα δεν ακούγομαι….σωπαίνω και βροντάειποιος δαίμονας και ποιος θεός την πόρτα μου κτυπ