Este mundo profanadoYo oigo el llanto de la tierra,Gritos de pena, por todos ladosAy ya no nos queda compasión.
Porque, porque la vida perdió su valor,Porque se causa tanto dolor,Tanta injusticia en el nombre de Dios.
Porque, porque los niños dejaron de soñar,Porque las madres no dejan de llorar,Yo me pregunto como nos ve Dios.
Αυτός ο κόσμος μολύνετεΑκούω τη κραυγή της γήςΚραυγές της θλίψηςΑπό παντούΑχ δεν υπάρχει πλέων συμπόνια.
Γιατί, γιατί η ζωή χάνει την αξία της,Γιατί να υπάρχει τόσος πόνοςΤόση αδικία στο όνομα Του Θεού
Γιατί, γιατί τα παιδιά να σταματούν να ονειρεύονταιΓιατί οι μανάδες δε σταματούν ποτέ να θρηνούνΑναρωτιέμαι πώς μας βλέπει Ο Θεός
Μια μικρούλα φωνή, ανάβειμέσα στην έρημο τρέχει για να προλάβεινα μοιράσει το φως, σ΄ όσους μείνανε εκτόςσ΄ αυτούς που ξέχασε και ο Θεός.
Καρδιά, μες στο σώμα σου γύρνα ξανάνιώσε πώς η πικρή προσφυγιάξεδιψάει με το μαύρο σου δάκρυ.
Καρδιά, μες στο σώμα σου γύρνα ξανάτα αντίσκηνα πιάσαν φωτιάπου θα φτάσει ως του κόσμου την άκρη.