O kyrios Nobel (Ο κύριος Νόμπελ)
Κύριε Νόμπελ, κύριε Νόμπελ ...
Ήταν κάποτε ένας άνθρωπος σπουδαίος,κέρδισε, αγάπη μου, τιμές και πλούτη,ανακάλυψε το κίτρινο μπαρούτι:ο κύριος Νόμπελ.
Γέρος και τρανός εκεί στη Σουηδία,ένιωσε για όλα τύψεις κι αηδία,τα πλούτη του έδωσε και γίνανε βραβεία:ο κύριος Νόμπελ.
Κύριε Νόμπελ, λυπάμαι, λυπάμαι,κάθε χρόνο θυμάμαι, θυμάμαι.Κάθε χρόνο μες στ’ άσπρα η Στοκχόλμηαπ’ τον κόσμο ζητάει συγγνώμηγια τον κύριο Νόμπελ.
Κύριε Νόμπελ, λυπάμαι, λυπάμαι,κάθε χρόνο θυμάμαι, θυμάμαι.Κύριε Νόμπελ, μες στ’ άσπρα η Στοκχόλμηκάθε χρόνο συγγνώμη απ’ τον κόσμο ζητά.
Ήταν κάποτε ένας άνθρωπος σπουδαίος.Τώρα αν πας, αγάπη μου, στη Σουηδία,είν’ έν’ άγαλμα που κλαίει σε μια πλατεία:ο κύριος Νόμπελ.
Κύριε Νόμπελ, λυπάμαι, λυπάμαι,κάθε χρόνο θυμάμαι, θυμάμαι.Κάθε χρόνο μες στ’ άσπρα η Στοκχόλμηαπ’ τον κόσμο ζητάει συγγνώμηγια τον κύριο Νόμπελ.
Κύριε Νόμπελ, λυπάμαι, λυπάμαι,κάθε χρόνο θυμάμαι, θυμάμαι.Κύριε Νόμπελ, μες στ’ άσπρα η Στοκχόλμηκάθε χρόνο συγγνώμη απ’ τον κόσμο ζητά.