Nón
Sólbrot yfir nátthaga,læðist sifji nætur, stelur minni sálarró.Þögnin þung sem blóð,brestur tónn eitt sinn fagur.Kyrrð í vetrarríki.Myrkrið mýkir glætan gul,gæðir kuldann hlýjum yl er nótt fellur á ný,nóttin þung sem blý.Fönnin kæfir sumarilm.Vetur tekur yfir.Vonin kom með vorinuen lifði ekki lengi hér á Góumánuðum,dó í ánauðum,stoltið drap þá veiku von.Kyrrð í vetrarríki.Rökkvar yfir lífi okkar,úr fjarlægðinni fögur er ástin vorboðin,hjartans vorboðinn,nú grafin er í fönn.Vetur tekur yfir.Mjúkir tónar mosans sofa í djúpu vetrarhúmi,dúnmjúk skýin étin upp af nöprum grámanum.Sefur illum svefni, í hvaða litum dreymir þig?Læðist litlaus nóttin kannski inn í huga þinn?Ekki fann ég guð í gömlu bókaskruddunum,né hamingju í flösku, ekkert lýsti mína leið.Drápu niður fæti illar draumfarir.Samviskan nagar sálarhræ í illri neyð.