O Vahşi At
Bizi güllerin iklimi tükettitoprağı yaran filize vurulduko vahşi beyaz at alıp başını gittibir yaz yağmuru gibi unutulduk
Sığ yanlarımız oldu arasırael yordamıyla dalarken hayatabir parça telaş bir parça ümittikhiç yetişemedik o vahşi ata
O vahşi atla beraberah şu içimizdekilersanki sökülürcesinegitti gider, gitti gider
Bize bir günün çelişkisi yettidudağı yoran bir söze kırıldıko vahşi beyaz at tutuştu yelesindenkaldığı yerden başlanır mi artık
Hiç ayrılmayız derken bir ucundanaşktı o yitirdiğimiz inan aşktıben sana kıydım sen bana gücendinve durduramadık o vahşi atı
O vahşi atın ardındanah şu aramızdakilerhiç yaşanmamışçasınauçtu gider, uçtu gider