Τι είχα και τι έχασα ( Ti ixa kai ti exasa )
Είν’ η επόμενη μέρα κι έχουν όλα αλλάξει,Στόματα κι οι γλώσσες οι κακές δεν έχουν πάψει,Ντάξει, ναι, δεν αλλάζουνε τα πάνταΤουλάχιστον οι losers όμως κάντε όλοι στην μπάντα.
Το λέω μια για πάντα, έχω το προνόμοιοΔεν υπολογίζω ούτε κράξιμο ούτε εγκώμιοΈχουνε ακούσει τα αυτιά μου ούκο λίγα,Κι αν έμενα στο Μρούκλιν, θα με φωνάζαν Νίγκα.
Μεγάλωσα αλλού, εκεί είναι πάντα βράδυΕιμ’ απ’ την Καλαμάτα μα δεν ξέρω από λάδιΔεν ξέρω από βότανα δεν ξέρω από εμπόριοΑφού στην γειτονιά μου ευδοκίμησε το εγχώριο.
Φίλοι μου τσιγγάνοι, τιμή μου και καμάρι μουΥπάρχουνε πολλοί που σκοτώνονται για χάρη μουΜου σώσαν το τομάρι μου κι εγώ ποτέ δεν ξέχασα,Έμεινα στην Σάντα τι είχα και τι έχασα.
Τι είχα και τι έχασα Σάντα δε σε ξέχασαμέσα απ’ τα τραγούδια μου πιο ψηλά σε έφτασαΜέσα στα στενά σου, ιστορία έγραψα.Έπαιξα, έκλεψα, ήπια αλλά και έκλαψα.
30 χρόνια πέρασαν, άσπρισαν και γέρασανΚάποιοι την συνήθισαν κάποιοι την ξεπέρασανΚάποιοι άλλοι ξέχασαν τι λέγαν και τι πέρασανΚαι άλλοι βάλαν 3η και 4η και προσπέρασαν.
Κάποιοι παντρευτήκανε αλλάξανε τα γούστα τουςΤους κρύψαν οι γυναίκες τους κάτω απ’ τη φούστα τουςΦορέσανε ποδιά και πάψαν να φωνάζουνεΚαι τη μαγκιά τους βγάζουν στην κουζίνα που συχνάζουνε.
Βράδια νοσταλγούνε, θυμούνται όσα ζήσανεΠάντα βλαστημάνε για τις γκόμενες που αφήσανεΣβήσανε τα πάντα, τα βάλανε στην μπάνταΚαι πνίξαν τα όνειρά τους με θυλιά μία γραβάτα.
Σάντα πόσα κρύβεις μες στον κόρφο σου;Πόσοι οι ρουφιάνοι που κοιμούνται με τον φόβο σου;Πόσοι είν’ αυτοί που σε έχουν για καμάρι τους;Πόσοι σου `χουν τάξει και σε γράψαν στο παπάρι τους;
Τι είχα και τι έχασα Σάντα δε σε ξέχασαμέσα απ’ τα τραγούδια μου πιο ψηλά σε έφτασαΜέσα στα στενά σου, ιστορία έγραψα.Έπαιξα, έκλεψα, ήπια αλλά και έκλαψα.
Τι είχα και τι έχασα Σάντα δε σε ξέχασαμέσα απ’ τα τραγούδια μου πιο ψηλά σε έφτασαΜέσα στα στενά σου, ιστορία έγραψα.Έπαιξα, έκλεψα, ήπια αλλά και έκλαψα.