O paradisos einai makria | Ο παράδεισος είναι μακριά
Ο παράδεισος είναι μακριά, γονατιστός δεν πας πουθενάσήκω και σκέψου πιο καθαράπως ότι είχες δεν είναι μικρό,ότι κρατάς ίσως να’ ναι αρκετόπάψε να ψάχνεις της μοίρας τι ήταν γραφτό
ο χρόνος πίσω ξανά δε γυρνάφαύλος κύκλος που δε σταματάθολώνεις για λίγο κι αρχίζεις ξανά
μα τι μας μένει τι μας δένει τι τρελαίνει την καρδιάείναι πάντα, αυτό που έχεις πιο κοντάμα τι μας μένει τι μας δένει τι τρελαίνει την καρδιάείναι πάντα, αυτό που έχεις τελικά
ότι λάμπει δεν είναι χρυσόςίσως να λάμπει γιατί είσαι τυφλόςτι κι αν κανείς λάθη , δεν είσαι θεός
κάθε τέλος καινούρια αρχή, κάθε ψέμα αιώνια αφορμήκάθε πιστεύω γυρίζει τη γη
μα τι μας μένει, τι μας δένει τι τρελαίνει την καρδιάείναι πάντα, αυτό που είχες πιο κοντάμα τι μας μένει, τι μας δένει τι τρελαίνει την καρδιάείναι πάντα, αυτό που είχες τελικά
ο παράδεισος είναι μακριάκι όλο μακραίνει σαν να ‘ναι σκιάτα’ όνειρα πάντα βάζουν φωτιά,βάζουν φωτιά