Tou kosmou ta akriva
Σα να `ναι Κυριακή πρωϊπου ντύθηκες τον ήλιοστην εκκλησιά τραβάς σιγάκι από τα λόγια τα πολλάκρατάς μονάχα εκείνοπου σου `πε η μάνα μια φοράόλου του κόσμου τ’ ακριβάμοιάζουν με δηλητήριο.
Τα βλέφαρά σου ορθάνοιχταπαράθυρα που φέγγουνεκεί στα Δωδεκάνησατότε που σε συνάντησατα λόγια μου σε φέρνουνπου σου `πε η μάνα μια φοράόλα του κόσμου τ’ ακριβάμοιάζουν με δηλητήριο.