To rodo tis Anatolis | Το ρόδο της Ανατολής ( La flor de Estambul )
Πορφυρό βαθύκι η σιωπή βυθόςφως από ηλιοτρόπιακι αργός χορός στα χέριαΦτερουγάει καθώςπάει να λυτρωθείη ζωή απ’ το θάνατο κιαρπάζεται απ’ τ’ αστέρια
Για τ’ όνειρο και ποιος ζωή δε δίνειμα μόνο ό,τι σε σκλάβωσε σε λύνειΣε κάποιο υπόγειο της Pigalleτ’ αστέρι αυτό κι αν έπεσε χορεύειτο ρόδο της ανατολήςτην τύχη του που θ’ άλλαζε γυρεύει
Και ποιος ζωή για τ’ όνειρο δε δίνειαφέντης της ανάσας του να γίνειΤην πιο κρυμμένη του πλευράγυρεύει σαν πλαγιάζει ο έρωτάς σουμα για να πάει ψηλά η φωτιάνα μάθεις να λυγάς τα γόνατά σου
Για τ’ όνειρο και ποιος ζωή δε δίνειγια μια στιγμή είσαι αθάνατος και σβήνει