Vece ne mirise na rakove i skoljke,Mesec je bleda fleka boje cimeta,Uzimas cipele za setanje kroz snove,Ulica voli ritam tvojih koraka.
Vetar se provlaci kroz nepoznate reci,Asfalt se miluje sa tvojim stiklama,Suvise mekan da bi mogao da spreci,Ovo je vece puno tvojih tragova.
Kad hodas, ne zastajkujes,I zemlju ne dodirujes,A mene ne primecujesI uporno se trudis,Da me prodje pozuda,Jos drhtim od tvog pogleda;Iz nekih starih razlogaNe mogu da se sredim.
Wieczór nie pachnie rakami i małżamiKsiężyc jest bladą cynamonową plamąBierzesz buty do spacerowania przez snyUlica kocha rytm twoich kroków
Wiatr przeciska się przez nieznane słowaAsfalt pieści się twoimi obcasamiZbyt miękki, by mógł się sprzeciwićTen wieczór pełen jest twoich śladów
Kiedy idziesz, nie zatrzymujesz sięi ziemi nie dotykasza mnie nie zauważaszI na próżno się starasz, by minęło moje pożądanieWciąż drżę od twojego spojrzeniaI z pewnych starych powodównie mogę się uspokoić