Vregmenos os to kokalo | Βρεγμένος ως το κόκκαλο
Βρεγμένος ως το κόκκαλο μεσάνυχτα στους δρόμους,φαρμακωμένος κι άυπνος απ’ τους δικούς σου νόμους,απ’ τους δικούς σου νόμους.
Το παγωμένο μου κορμίμες στον καημό και τη βροχή έχει λυγίσει.Κι ώσπου να φτάσει το πρωίη προδομένη μου καρδιά κι αυτή θα σταματήσει.
Το παγωμένο μου κορμίμες στον καημό και τη βροχή έχει λυγίσει.Κι ώσπου να φτάσει το πρωίη προδομένη μου καρδιά κι αυτή θα σταματήσει.
Βρεγμένος ως το κόκκαλο και ξένος στην καρδιά σου.Λες και με ξέχασε ο Θεόςψάχνω τα βήματά σου,ψάχνω τα βήματά σου.
Το παγωμένο μου κορμίμες στον καημό και τη βροχή έχει λυγίσει.Κι ώσπου να φτάσει το πρωίη προδομένη μου καρδιά κι αυτή θα σταματήσει.
Το παγωμένο μου κορμίμες στον καημό και τη βροχή έχει λυγίσει.Κι ώσπου να φτάσει το πρωίη προδομένη μου καρδιά κι αυτή θα σταματήσει.