To Paraxeno Me Mena | Το παράξενο με μενα
Αν ήμουν ό ,τι πιο πολύ δικό σουΑπ’ τα έγκατά σου πιο κρυφόΕγώ με όραμα το όνειρό σουΘα το νικούσα το κακόΜα εσύ σε ξένα όνειρα πατάςΔεν το αντέχεις ν’ αγαπάςΚαι ν’ αγαπιέσαιΕσύ σ’ ευθείες μόνο περπατάςΣπας τους καθρέφτες που κοιτάςΝα μην κοιτιέσαι
Το παράξενο με σέναΉταν το αθώο βλέμμα μες στο ψέμα σουΠου το θαύμα μου το είδεςΚαι ποτέ σου δεν με πήγες ως το τέρμα σουΤο παράξενο με μέναΉταν πάντα που χαμένα στοιχημάτιζαΣτα σκοτάδια σου πατούσαΒάρη ασήκωτα τολμούσα κι ας γονάτιζα
Αν είχες δίδυμη ψυχή με μέναΑν ήσουν διάφανο γυαλίΤα λίγα θα ‘τανε και τελειωμέναΘα είχα μέτρο το πολύΜα εσύ μ’ έναν αόρατο εχθρόΜε τον κακό σου εαυτό αναμετριέσαιΕσύ σε άλλο πλάι πια γελάςΜε τη σιωπή σου μου μιλάςΚαι δε μιλιέσαι
Το παράξενο με σέναΉταν το αθώο βλέμμα μες στο ψέμα σουΠου το θαύμα μου το είδεςΚαι ποτέ σου δεν με πήγες ως το τέρμα σουΤο παράξενο με μέναΉταν πάντα που χαμένα στοιχημάτιζαΣτα σκοτάδια σου πατούσαΒάρη ασήκωτα τολμούσα κι ας γονάτιζα
Το παράξενο με μέναΉταν πάντα που χαμένα στοιχημάτιζαΣτα σκοτάδια σου πατούσαΒάρη ασήκωτα τολμούσα κι ας γονάτιζα