どうして泣いているのどうして迷ってるのどうして立ち止まるのねえ教えて
いつから大人になるいつまで子供でいいのどこから走ってきてねえどこまで走るの
居场所がなかった 见つからなかった未来には期待出来るのか分からずに
いつも强い子だねって言われ续けてた泣かないで伟いねって褒められたりしていたよそんな言叶ひとつも望んでなかっただから解らないフリをしていた
どうして笑ってるのどうしてそばにいるのどうして离れてくのねえ教えて
いつから强くなったいつから弱さ感じたいつまで待っていれば解り合える日が来る
もう阳が升るね そろそろ行かなきゃいつまでも同じ所には いられない
人を信じる事って いつか里切られはねつけられる事と同じと思っていたよあの顷そんな力どこにもなかったきっと 色んなこと知り过ぎてた
いつも强い子だねって言われ续けてた泣かないで伟いねって褒められたりしていたよそんな风に周りが言えば言う程に笑うことさえ苦痛になってた
一人きりで生まれて 一人きりで生きて行くきっとそんな每日が当り前と思ってた
Γιατί κλαίω?Γιατί διστάζω?Γιατι σταμάτησα?πες μου
Πότε θα γίνω ενήλικη?μέχρι πότε είναι καλό να μείνω παιδί?από που τρέχω ?και ως που θα τρέχω?
Δεν είχα μέρος να πάω, δεν μπόρεσα να το βρώδεν ήξερα αν είχα τίποτα να περιμένω για το μέλλον
Πάντα μου έλεγαν πως είμαι ένα δυνατό παιδίμε παίνευαν πως είναι καλό που δεν κλαίωδεν ήθελα κανένα απο αυτά τα λόγιαγι'αυτό προσποιούμουν πως δεν καταλάβαινα
Γιατί γελας?Γιατί είσαι δίπλα μου?Γιατί απομακρύνεσαι?ε, πες μου
Απο πότε έγινα δυνατότερη?Απο πότε ένιωσα αδύναμη?μέχρι πότε θα περιμένωνα έρθει η μέρα που θα καταλάβω?
Η μέρα ξημέρωσε, σιγά-σιγά ήρθε η ώρα να πηγαίνωγια πάντα δεν μπορώ να βρίσκμαι στο ίδιο μέρος
Πιστεύωντας στους ανθρώπους,μια μέρα θα προδοθείςνόμιζα πως αυτό είναι το ίδιο με το να απωθείς κάποιονκάποτε δεν είχα αυτη την δύναμησίγουρα ήξερα πολλά πράγματα
Πάντα μου έλεγαν πως είμαι ένα δυνατό παιδίμε παίνευαν πως είναι καλό που δεν κλαίωόσο πιο πολλά τέτοια λόγια έλεγαντόσο πιο επώδυνο έγινε να χαμογελώ
Μόνη μου γεννήθηκα, μόνη μου ζώνόμιζα πως μια τέτοια καθημερινότητα ήταν συνηθισμένη