O Anthropos Soy
Σε ξέρω λίγο μα πεθαίνωμια τέτοια νύχτα σαν κι αυτήστο πρόσωπό σου ν’ ανασαίνωΝα ‘τρεχα ρεύμα στο βυθό σουκαι στο σπασμένο ουρανό σουνα ήμουνα εγώ… ο άνθρωπός σου
Ο άνθρωπός σου θα ‘θελα να ‘μαιστην αγκαλιά σου να ξυπνάω, να κοιμάμαιΝα μην υπάρχω σαν μυστικό σουνα είμαι έρωτας και άνθρωπος δικός σουο άνθρωπός σου
Σε παραλλήλους οι τροχιές μαςτι κι αν σου πω πως σ’ αγαπώδε συναντιούνται οι ζωές μαςΠιάνω το πάθος στο σφυγμό σουκαι ψιθυρίζω στο λαιμό σουνα ήμουνα εγώ… ο άνθρωπός σου