Mahur
Şenlik dağıldı bir acı yel kaldı bahçede yalnızO mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırızGitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hızYalnız kederli yalnızlığımız da sıralı sırasızO mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Bir yangın ormanından püskürmüş genç fidanlardıGüneşten ışık yontarlardı sert adamlardıHoyrattı gülüşleri aydınlığı çalkalardıGittiler akşam olmadan ortalık karardı
Bitmez sazların özlemi daha sonra daha sonraSonranın bilinmezliği bir boyut katar ki onlaraSimsiyah bir teselli olur belki kalanlaraGeceler uzar hazırlık sonbahara.