Moi Druz'ya (Мои друзья)
Пришёл домой и, как всегда, опять один.Мой дом пустой, но зазвонит вдруг телефон,И будут в дверь стучать и с улицы кричать,Что хватит спать. И пьяный голос скажет: "Дай пожрать."
Мои друзья всегда идут по жизни маршем,И остановки только у пивных ларьков.
Мой дом был пуст, теперь народу там полно,В который раз мои друзья там пьют вино.И кто-то занял туалет уже давно, разбив окно,А мне уже, признаться, всё равно.
Мои друзья всегда идут по жизни маршем,И остановки только у пивных ларьков.
А я смеюсь, хоть мне и не всегда смешно,И очень злюсь, когда мне говорят,Что жить вот так, как я сейчас, нельзя.Но почему? Ведь я живу.На это не ответить никому.
Мои друзья всегда идут по жизни маршем,И остановки только у пивных ларьков.
My Friends
I came back home, again as always I'm alone.
My house is bare, but it might ring - it's telephone,
And someone will knock on my door and yell from street:
"Be done with sleep." And drunken voice will say: "I want to eat."
My dear friends as always walk through life step marching,
The only stops they make are at the beer stalls.
My home has been so empty, now it's cloud nine,
For umpteenth time my friends in there are drinking wine.
And someone occupied the john and broke the window long ago,
I must admit, it's all the same shit, though.
My dear friends as always walk through life step marching,
The only stops they make are at the beer stalls.
Yet I still laugh, although my life's not always fun,
And I get mad, when I am always told,
That I can't live as I am living now.
But is that so? I live like that.
Yet no one'll give an answer clear-cut.
My dear friends as always walk through life step marching,
The only stops they make are at the beer stalls.
Mes amis
Je suis rentré chez moi et, comme toujours, encore seul.
Ma maison est vide, mais soudain le téléphone sonne,
Et on frappe à ma porte, et dehors, on crie
Que j'ai assez dormi. Et une voix ivre dit: "Donne-moi à bouffer."
Mes amis traversent toujours la vie en défilant,
Et ne s'arrêtent jamais que dans les bars à bière.
Ma maison était vide, maintenant elle est pleine de monde,
Une fois de plus, mes amis y boivent du vin.
Et quelqu'un occupe les toilettes depuis longtemps après avoir cassé la fenêtre,
Et à vrai dire, ça ne me fait plus rien.
Mes amis traversent toujours la vie en défilant,
Et ne s'arrêtent jamais que dans les bars à bière.
Et je ris, même si je ne trouve pas toujours ça drôle,
Et je me mets très en colère quand on me dit
Qu'il ne faut pas vivre comme ça.
Mais pourquoi? Je le vois bien.
Personne ne peut y répondre.
Mes amis traversent toujours la vie en défilant,
Et ne s'arrêtent jamais que dans les bars à bière.
Arkadaşlarım
Eve geldim, her zamanki gibi, yine tek başıma.
Evim boş, ama bir bakarsın, bir telefon gelir,
Kapıyı çalarlar, sokaktan bağrışırlar:
Yeter uyuduğun derler. Ve sarhoş bir ses haykırır "Yemek ver!"
Benim dostlarım, hayat yolunda hep uygun adım yürürler,
Durakları ise sadece birahaneler.
Evim bomboştu, şimdi ise tıka basa dolu,
Kaçıncı defadır, dostlarım bende şarap içiyor.
Ve birisi tuvaleti meşgul ediyor çoktandır, camı da kırmış,
İtiraf etmeliyim ki, umurumda değil.
Benim dostlarım, hayat yolunda hep uygun adım yürürler,
Durakları ise sadece birahaneler.
Bense gülüyorum,her zaman gülünecek bir şey olmasa da,
Çok da kızıyorum, bana söylediklerinde:
Benim yaşadığım hayat, hayat değilmiş.
Ama neden? Ben yaşıyorum işte,
Hesap verecek kimsem de yok.
Benim dostlarım, hayat yolunda hep uygun adım yürürler,
Durakları ise sadece birahaneler.