J. R. R. Tolkien "Over the Misty Mountains Cold" letra

Traducción al:eltr

Over the Misty Mountains Cold

Far over the Misty Mountains cold,To dungeons deep and caverns old,We must away, ere break of day,To seek our pale enchanted gold.

The dwarves of yore made mighty spells,While hammers fell like ringing bells,In places deep, where dark things sleep,In hollow halls beneath the fells.

For ancient king and elvish lordThere many a gleaming golden hoardThey shaped and wrought, and light they caught,To hide in gems on hilt of sword.

On silver necklaces they strungThe flowering stars, on crowns they hungThe dragon-fire, on twisted wireThey meshed the light of moon and sun.

Far over the Misty Mountains cold,To dungeons deep and caverns old,We must away, ere break of day,To claim our long-forgotten gold.

Goblets they carved there for themselves,And harps of gold, where no man delvesThere lay they long, and many a songWas sung unheard by men or elves.

The pines were roaring on the heights,The wind was moaning in the night,The fire was red, it flaming spread,The trees like torches blazed with light.

The bells were ringing in the dale,And men looked up with faces pale.The dragon's ire, more fierce than fire,Laid low their towers and houses frail.

The mountain smoked beneath the moon.The dwarves, they heard the tramp of doom.They fled the hall to dying fallBeneath his feet, beneath the moon.

Far over the Misty Mountains grim,To dungeons deep and caverns dim,We must away, ere break of day,To win our harps and gold from him!

The wind was on the withered heath,But in the forest stirred no leaf:There shadows lay be night or day,And dark things silent crept beneath.

The wind came down from mountains cold,And like a tide it roared and rolled.The branches groaned, the forest moaned,And leaves were laid upon the mould.

The wind went on from West to East;All movement in the forest ceased.But shrill and harsh across the marsh,Its whistling voices were released.

The grasses hissed, their tassels bent,The reeds were rattling—on it went.O'er shaken pool under heavens cool,Where racing clouds were torn and rent.

It passed the Lonely Mountain bare,And swept above the dragon's lair:There black and dark lay boulders stark,And flying smoke was in the air.

It left the world and took its flightOver the wide seas of the night.The moon set sale upon the gale,And stars were fanned to leaping light.

Under the Mountain dark and tall,The King has come unto his hall!His foe is dead, the Worm of Dread,And ever so his foes shall fall!

The sword is sharp, the spear is long,The arrow swift, the Gate is strong.The heart is bold that looks on gold;The dwarves no more shall suffer wrong.

The dwarves of yore made mighty spells,While hammers fell like ringing bellsIn places deep, where dark things sleep,In hollow halls beneath the fells.

On silver necklaces they strungThe light of stars, on crowns they hungThe dragon-fire, from twisted wireThe melody of harps they wrung.

The mountain throne once more is freed!O! Wandering folk, the summons heed!Come haste! Come haste! Across the waste!The king of friend and kin has need.

Now call we over the mountains cold,'Come back unto the caverns old!'Here at the gates the king awaits,His hands are rich with gems and gold.

The king has come unto his hallUnder the Mountain dark and tall.The Worm of Dread is slain and dead,And ever so our foes shall fall!

Farewell we call to hearth and hall!Though wind may blow and rain may fall,We must away, ere break of dayFar over the wood and mountain tall.

To Rivendell, where Elves yet dwellIn glades beneath the misty fell.Through moor and waste we ride in haste,And whither then we cannot tell.

With foes ahead, behind us dread,Beneath the sky shall be our bed,Until at last our toil be passed,Our journey done, our errand sped.

We must away! We must away!We ride before the break of day!

Πάνω απ'τα κρύα, ομιχλιασμένα βουνά

Ψηλά, πάνω από τα κρύα ομιχλιασμένα βουνάΣε μπουντρουμια βαθιά και σπηλιές από παλιάΠρέπει να φύγουμε, στην αυγή της μέραςΓια να αναζητήσουμε τον χλωμό, μαγεμένο χρυσό μας

Οι νάνοι του Γιορ έφτιαξαν ισχυρά ξόρκιαΚαθώς τα σφυριά έπεφταν σαν καμπάνες κουδουνίζονταςΣε μέρη βαθιά, που σκοτεινά πράγματα κοιμούνται,Σε άδεια δώματα, κάτω από τις πηγές

Για αρχαίο βασιλιά και ξωτικό άρχονταΜπορεί να υπάρχουν μεγάλοι χρυσαφένοι σωροίΠου σχημάτησαν και δούλεψαν και το φως τους έπιασανΓια να κρύψουν πετράδια στη λαβή του ξίφους

Σε ασημένια περιδέραια ζωγράφισανΤα λουλουδάτα αστέρια, σε στέμματα τα κρέμασανΦωτιά δράκου σε πλεκτό καλώδιοΠάντρεψαν το φως του φεγγαριού και του ήλιου

Ψηλά πάνω από τα κρύα ομιχλιασμένα βουνάΣε μπουντρούμια βαθιά και σπηλιές από παλιάΠρέπει να φύγουμε, στην αυγή της μέραςΓια να αναζητήσουμε τον από καιρό ξεχασμένο μας χρυσό.

Κύπελα σκάλισαν εκεί για τον εαυτό τουςΚαι άρπες από χρυσό εκεί που κανείς άνθρωπος δεν ψάχνειΕκεί τραγούδισαν πολλά και μεγάλα τραγούδιαΠου δεν άκουσαν ποτέ άνθρωποι ή ξωτικά

Τα πεύκα μούγκριζαν στα ύψηΟ άνεμος αναστέναζε στη νύχταΗ φωτιά ήταν κόκκινη, και η φλόγα απλωνότανΤα δέντρα σαν πυρσοί έλαμπαν με φως

Οι καμπάνες ηχούσαν στην κοιλάδαΚαι οι άνθρωποι κοίταξαν ψηλά με πρόσωπα χλωμάΤου δράκου η οργή, απ'τη φωτιά πιο τρομερήΈριξε τους πύργους τους και τα εύθραυστα σπίτια τους

Καπνοί έβγαιναν από το βουνό κάτω από το φεγγάριΟι νάνοι, άκουσαν την επέλαση του χαμούΈφυγαν από την αίθουσα σε θανάσιμη πτώσηΚάτω από τα πόδια του, κάτω από το φεγγάρι

Ψηλά πάνω από τα ομιχλιασμένα βουνά, βλοσυρά,Σε μπουντρούμια βαθιά και σπηλιές, σκοτεινά,Πρέπει να φύγουμε, στην αυγή της μέρας,Να ξανακερδίσουμε τις άρπες μας και τον χρυσό μας από αυτόν!

Ο άνεμος φυσούσε τις μαραμένες πεδιάδεςΑλλά στο δάσος δεν κουνιόταν φύλλο:Εκεί υπήρχαν σκιές, μέρα νύχτα,Και σκοτεινά πράγματα σιωπηλά σέρνονταν χαμηλά

Ο άνεμος κατέβηκε από τα παγωμένα βουνάΚαι σαν παλίρροια βρυχήθηκεΤα κλαδιά έτριξαν, το δάσος αναστέναξεΚαι φύλλα έπεσαν και σάπισαν

Ο άνεμος συνέχισε από τη δύση στην ανατολήΌλη η κινητικότητα στο δάσος έπαψε.Αλλά διαπεραστική και σκληρή μέσα από τον βάλτοΗ σφυριχτή φωνή του πέρασε

Τα χορτάρια παραπονέθηκαν, οι φούντες τους λύγισανΤα καλάμια χτυπούσαν - κι αυτό συνεχίστηκεΠάνω από ταραγμένες λιμνούλες, κάτω από τα δροσερά ουράνιαΕκεί που φευγάτα σύννεφα σχίζονταν

Πέρασε το γυμνό βουνό της μοναξιάςΠέρασε πάνω και από του δράκου την κρυψώναΕκεί υπήρχαν μαύροι σκοτεινοί βράχοι ακούνητοιΚαι καπνός πετούσε στον αέρα

Άφησε τον κόσμο κι άρχισε την πτήση τουΠάνω από τις πλατιές θάλασσες της νύχτας.Το φεγγάρι άρχισε να πλέει μέσα στη φουρτούναΚαι τα αστέρια μετατράπηκαν σε κινούμενο φως

Κάτω από το βουνό, σκοτεινό και ψηλόΟ βασιλιάς έχει έρθει στο θρόνο τουΟ εχθρός του είναι νεκρός, το Σκουλήκι του ΤρόμουΚι έτσι ακριβώς κι άλλοι εχθροί του θα πέσουν!

Το σπαθί είναι κοφτερό, η λόγχη μακριάΤο βέλος γρήγορο, η Πόρτα είναι σκληρή.Η καρδιά είναι γενναία που κοιτάει τον χρυσόΟι νάνοι ποτέ πια δεν θα πάθουν κακό.

Οι νάνοι του Γιορ έφτιαξαν ισχυρά ξόρκιαΚαθώς τα σφυριά έπεφταν σαν καμπάνες κουδουνίζονταςΣε μέρη βαθιά, που σκοτεινά πράγματα κοιμούνται,Σε άδεια δώματα, κάτω από τις πηγές.

Σε ασημένια περιδέραια ζωγράφισανΤο φως των αστεριών, σε στέμματα το κρέμασανΦωτιά δράκου σε πλεκτό καλώδιοΚαι τη μελωδία των άρπεων απέκτησαν.

Ο θρόνος του βουνού και πάλι ελευθερώθηκε!Ω περαστικοί, ακούστε το κάλεσμα!Ελάτε γρήγορα! Ελάτε γρήγορα! Μέσα από τα συντρίμια!Ο βασιλιάς της φιλίας και της οικογένειάς σας έχει ανάγκη.

Τώρα φωνάζουμε πάνω από τα παγωμένα βουνά'Γυρίστε πίσω στις παλιές σπηλιές!'Εδώ στις πύλες, ο βασιλιάς περιμένει,Τα χέρια του γεμάτα πλούτη από πετράδια και χρυσό.

Ο βασιλιάς επέστρεψε στο θρόνο τουΚάτω από το σκοτεινό, ψηλό βουνό.Το Σκουλήκι του Τρόμου είναι σφαγμένο και νεκρό,Κι έτσι κι εχθροί μας θα πέσουν!

Αντίο λέμε στη ζεστασιά και στα δώματα!Αν και άνεμος μπορεί να φυσήξει και βροχή να πέσει,Εμείς πρέπει να φύγουμε, στην αυγή της μέρας,Πέρα από το δάσος και το ψηλό βουνό.

Στο Ρίβεντεϊλ, που κατοικούν τα ξωτικάΣε ξέφωτα κάτω από τις ομιχλώδεις πηγές.Μέσα από βάλτους και συντρίμια ιππεύουμε ταχύτατα,Το δρόμο ακριβώς, δεν μπορούμε να πούμε.

Με εχθρούς μπροστά, και πίσω τρόμους,Κάτω από τον ουρανό, θα γίνει το κρεβάτι μας,Μέχρι να περάσει ο κόπος μας,Το ταξίδι μας να τελειώσει, η αποστολή μας να ολοκληρωθεί.

Πρέπει να φύγουμε! Πρέπει να φύγουμε!Ιππεύουμε πριν την αυγή!

Aquí se puede encontrar la letra de la canción Over the Misty Mountains Cold de J. R. R. Tolkien. O la letra del poema Over the Misty Mountains Cold. J. R. R. Tolkien Over the Misty Mountains Cold texto.