Фабричный ДеньВсё те же цветаСерый тонВ палитрах городаВетер и дворникРазмешали вдвоёмГрязный асфальтС чистым дождём
Вагон закрытых глазВезёт до станции сонЯ на него похожОн в непогоду влюблёнВ непогоду влюблёнЯ в непогоду влюблён
Печальный деньБог плачет опятьБуду писать стихиВ рифму вратьМне нечего терятьНикто не будетИх читать
Продолжаю лгатьЯ пишу стихиПро ритм дождяЛучше не ждиВагон закрытых глазПечальный деньВ который раз
Μια μέρα στο εργοστάσιοόλα τα χρώματα είναιστις αποχρώσεις του γκριστην παλέτα της πόληςαέρας και καθαριστικόαναμεμιγμένα μαζίβρώμικη άσφαλτοςμε καθαρή βροχή
Στο βαγόνι με τα μάτια κλειστάμεταφέρουν τα όνειρα στη τελεταία στάσηΚαι γω το ίδιοεκείνος λατρεύει την κακοκαιρίαλατρεύει την κακοκαιρίαλατρεύω την κακοκαιρία
Μια θλιμμένη μέραο Θεός κλαίει ξανάθα γράψω στίχουςθα αφήσω ομοιοκαταληξίεςδεν έχω τίποτα να χάσωκανένας δεν θατους διαβάσει
Συνεχίζω να ψεύδομαιγράφω στίχουςστο ρυθμό της βροχήςκαλύτερα να μην περιμένειςΣτο βαγόνι με τα μάτια κλειστάΜια θλιμμένη μέραγια άλλη μια φορά