Hilia Prosopa
-Aν έχεις δρόμο ανοιχτό και το μυαλό σου καθαρόέχω το νού μου στις σκιές τις πόρτες μου κλειστές-Δεν αγαπάς βολεύεσαι στις ηδονές σου καίγεσαικοιτάς καθρέφτες κι απορείς και λες πως δεν μπορείς
-Πρόσωπα χίλια τί να πω που ν' ακουμπήσω να σταθώσας κουβαλώ καθημερινά σαν ψέμματα στιφά-Mην ακουμπάς τη λύπη σου δεν έχει σπίτι η τύχη σουχιλιάδες αν σε κουβαλούν, χιλιάδες θα πονούν
-Mες στης Πανδώρας την ψυχή φοβήθηκα κι έχω κρυφτείέκλεψα δώρα απ' τη σιωπή και να η ανταμοιβή-Δως μου το χέρι σου ψυχή, δεν έχει δρόμο η φυλακήμέσα σου κι έξω αντηχούν τα βήματα όπου βρουν