Απογευματινός Ουρανός
Ότι μέρα και να είναι,έχω την συνήθεια να μην κοιτώ τον απογευματινό ουρανόσιχαίνομαι εκείνο το αίσθημαπως ο κόσμος θα με αφήσει
Ο ήλιος απομακρύνεται ,θα έρθει πάλι αύριοαλλά μοιάζει λες και το φως του ήλιου δεν θα με φωτίσει.
Ακομα και αν φύγεις και η αγάπη έρθει ξανάακόμα και να υποφέρω απο έναν αδυσώπητο χωρισμόμόνο έσένα,εσένα,εσένα έχω στην καρδιά μου συνέχεια
Μερικές φορές χαμογελώ γιατι μου άρεσε κάτικαι άλλες φορές ακόμα και αν γευτώ την ευτυχίαακόμα είσαι εσύ εσύ εσύ βαθιά μέσα μου
Σε όποιον και να δώσω την καρδιά μου,έχω την συνήθεια να τη δίνω μισή,σιχαίνομαι εκείνο το περίεργο προαίσθημαπως αν τη δώσω ολόκληρη θα με αφήσουν.
Αυτό το πολύτιμο κομμάτι της καρδιάς μου δεν μπορώ να το δώσω στον οποιονδήποτεσιχαίνομαι όταν η σπασμένο και παρατημένο μισό εμφανίζεται.
Ακομα και αν φύγεις και η αγάπη έρθει ξανάακόμα και να υποφέρω απο έναν αδυσώπητο χωρισμόμόνο έσένα,εσένα,εσένα έχω στην καρδιά μου συνέχεια
Μερικές φορές χαμογελώ γιατι μου άρεσε κάτικαι άλλες φορές ακόμα και αν γευτώ την ευτυχίαακόμα είσαι εσύ εσύ εσύ βαθιά μέσα μου.
Που είναι η καρδιά σου?με σκέφτεσαιόπως και εγώ,που και που?αυτό που αποκαλούν χρόνοςδεν μπορεί να σβήσει τα πάνταακόμα δεν μπορώ να πω το ονομά σου άνετα
Κάποιος που δεν είσαι εσυ με αγκαλιάζειΚάποια που δεν είναι εγώ σε αγκαλιάζεικαι ετσι περνούν οι μέρες
Οι λέξεις που δεν μπορώ να πω μένουν στα χείλη μουη αγάπη που δεν μπόρεσα να σου δώσω μένει στην καρδιά μουκατα κάποιο τρόπο εσύ εσύ εσύ είσαι με μένα ακόμα....