ดอกไม้
ในแสงสว่างยามบ่าย ซึ่งน่าจะรู้สึกตัวได้แล้วฉันยังคงหลับใหลทิวทัศน์นั้นไม่เป็นดั่งใจคิด ได้แต่นึกลังเล
แต่วันนี้ก็ยังคงไม่อาจพบเจอ จึงยังคงลืมตาตื่นบนเตียงนอนและต่อให้ถึงเช้าของวันต่อ ๆ ไป ก็จะมองเห็นเธอในความฝันนี้เสมอ
ไม่ว่าเมื่อใด ก็ยังคงสั่นไหวในรอยยิ้มของเธออยากเบ่งบานให้แข็งแกร่งดั่งดวงอาทิตย์เหลือเกินเพราะหัวใจมันช่างเจ็บปวด ช่างรวดร้าวราวกัับจะแหลกสลายหากความคำนึงนี้ไม่อาจเป็นจริงได้แล้ว อย่างน้อยก็อยากจะโรยราลงไป
ไม่อาจเปล่งเสียงหัวเราะได้อีกแล้ว แม้ในห้วงฝันก็พูดอย่างเดียวกันอีกฝากผั่งของหน้าต่าง ตัวเธอที่แท้จริงกำลังทำอะไรอยู่กันนะ
ในวันวานอันยาวไกล เคยขังนกบนฟ้าไว้ในกรงตัวฉันผู้ก้าวเดินเรื่อยมา จะต้องตามหาเธออยู่อย่างแน่นอน
แม้ถูกชักนำด้วยสายลมอันสดใสในความฝันก็กำลังไล่ตามเธออยู่ท้องฟ้า แม้เวลานี้ สีครามที่ราวกับฝนจะเทกระหน่ำลงมาของมันก็ยังคงโอบกอดตัวฉันผู้แหงนมอง
ดุจดอกไม้หมู่มาลีผลิบานในแสงตะวัน ส่วนฉันนั้นอยู่ใกล้กับเธอ
ต่อให้วัยล่วงเลยสักเท่าไร ก็จะล่องลอยขึ้นไปบนนั้นแล้วโปรยกลีบบุปผางามลงมาเร็วเข้า หาฉันให้เจอ หาฉันให้เจอ เพราะฉันยังคงอยู่ตรงนี้กำลังรอคอยการถูกปลุกให้ฟื้นตื้นหากยังสั่นไหวในรอยยิ้มของเธอเสมออยากเบ่งบานให้แข็งแกร่งดั่งดวงอาทิตย์เหลือเกินเพราะหัวใจมันช่างเจ็บปวด ช่างรวดร้าวราวกัับจะแหลกสลายหากความคำนึงนี้ไม่อาจเป็นจริงได้แล้ว อย่างน้อยก็อยากจะแห้งเหี่ยวไป!