Ανθρώπων Έργα (Anthropon Erga)
Λες και τρώμε το χειμώνα παγωτό.Λες και πέφτουμε σε τοίχους μ’ εκατό.Έτσι ανάποδα λυγάω το βράδυ αυτότου νου τη βέργα.
Λες και η στάθμη της αγάπης πάει να βρειπόσοι κρύβονται στη λάσπη θησαυροί.Πώς κοπήκανε στα δάχτυλα οι σταυροίγι’ ανθρώπων έργα.
Αδιόρθωτα τα μάτια κι οι καρδιέςμε κουμπιά και φερμουάρ κατεστραμμέναδυο κουβέντες μου σου πέσανε βαριέςκι αποφάσισες να ζεις χωρίς εμένα.
Λες και στρώσαμε τον Αύγουστο χαλίλες και βγήκε τ’ ασανσέρ σ’ ένα κελίπου ένας το βλέπε το φως γι’ ανατολήκι άλλος για δύση.
Λες και μέσα μας τ’ αντίθετα τραβάννα ψηφίσουνε στο ίδιο παραβάνσαν αιώνιο Ιησούν ή Βαραβάντου ανθρώπου η φύση.