Ime (Είμαι)
Να`με κοίτα με πετάω ανοίγω πάλι τα φτερά μουφεύγω ν`ανταμώσω τα όνειρά μουμες`τα σύννεφα σκορπίζομαι σαν φύλλο κι`εκεί ανασαίνωκαι στη γη για λίγο ξαποσταίνω
κλέβω μέσα απ`τα ηφαίστεια δυνατές φωτιέςκαι τις μεταφέρω σ`αδειανές καρδιέςτα καταμεσήμερα κρύβομαι σε ουράνιες σκιέςκαι τις νυχτιές γυρεύω ξαστεριές
σε μέρες βροχερές πλένομαι από τις ψιχάλεςη του παραδείσου ψαχνω να βρώ τις σκάλεςμέσα απ`τα στενά σαν μανιασμένος άνεμος πάντα περνάωκαθόλου δε χαλιέμαι όταν νιώθω ότι γερνάω
είμαι ουρανοκατακτητής και θαλασσοαρμενιστήςτης παρακμής της μίζερης ζωής ο βιαστήςτου δάσους των σκιών είμαι ο εμπρηστήςκαι της απέραντης γαλήνης σας θορυβητής
είμαι των τραγουδιών σας η ατάκακι`αν δεν περίμενες ν`ακούσεις και αυτόόλα μπροστά σου είναιείμαι ο στίχος που θα σε κάνει μάγκαστα κυριλέ πουκάμισά σου η στραβιά η τσάκαείμαι στον ίσιο δρόμο σου πάντα η λάκακι αν είσαι ύπουλο τρωκτικό εγώ είμαι η φάκα
είμαι ότι δεν φαντάστηκες ποτέ ότι θα ήμουνμα πίστεψα σε μένα κι`όλα σίγουρα θα γίνουν
Είμαι ότι δεν φαντάστηκες ποτέ ότι θα ήμουνμα πίστεψα σε μένα κι`όλα σίγουρα θα γίνουνείμαι μες`τον ίσιο δρόμο σου εγώ η λάκαστα κυριλέ πουκάμισά σου η στραβιά η τσάκαΕίμαι ότι δεν φαντάστηκες μα τώρα να`μεκαι τα βράδια ήσυχα κοιμάμαιτα όμορφα σου λέω ακόμα τα θυμάμαικαι χαίρομαι που χώρια εμείς γερνάμε
Να`με κοίτα με σέρνομαι σαν σκιά στο φώςαπό το μυστικό σου δείπνο εγώ έφυγα νηστικόςέφυγα σαν αλλοδαπός στα πάτρια εδάφη γύρισαπερασμένες μυρωδιές τις ξαναμύρισα ξεκλήρισατα όνειρα που έσερνα από`κείόποιον ρωτήσεις να`σαι σίγουρος αυτό θα σου πειτώρα δεν περιορίζομαι πουθενάκάνω η ψυχή μου ότι μου πεί το μυαλό μου ότι γεννά
τώρα δε δικαιολογούμαι σε κανέναν και για τίποτασταμάτησαν να υπάρχουν ευτυχώς λόγια ανείπωταυπάρχουν και ξετσίπωτα και τα γουστάρωσαν να`ναι το τελευταίο μου τσιγάρο
ξόρκισα από πάνω μου σου λέω τον κακό το φλάροσαν λαγωνικό το θήραμά μου το φερμάρωχώθηκα στου Έβρου τις καταπακτέςστις όχθες των ποταμών και τις ακροθαλασσιές
να`με ελεύθερος τώρα ταξιδεύω σαν τη σφαίραπάω να τη χωθώ σε μια ανοιξιάτικη μέραβλέπω τα πάντα μέσα από το μάτι της thunderaκι`αφήνω εσένα πίσω μου κατάλευκη χολέρα
είμαι μες`τη μίζερη ζωή σου σαν μια ξέραμπάς και μπεί στ`αμπάρι σου νερό και δείς καμιά άσπρη μέραείμαι στ`άσπρο μπλουζάκι σου κρασιού κηλίδακαι στη μασίφ κατασκευή σου η λασκαρισμένη βίδα
Είμαι ότι δεν φαντάστηκες ποτέ ότι θα ήμουνμα πίστεψα σε μένα κι`όλα σίγουρα θα γίνουνείμαι μες`τον ίσιο δρόμο σου εγώ η λάκαστα κυριλέ πουκάμισά σου η στραβιά η τσάκαΕίμαι ότι δεν φαντάστηκες μα τώρα να`μεκαι τα βράδια ήσυχα κοιμάμαιτα όμορφα σου λέω ακόμα τα θυμάμαικαι χαίρομαι που χώρια εμείς γερνάμε
Είμαι ότι δεν φαντάστηκες ποτέ ότι θα ήμουνμα πίστεψα σε μένα κι`όλα σίγουρα θα γίνουνείμαι μες`τον ίσιο δρόμο σου εγώ η λάκαστα κυριλέ πουκάμισά σου η στραβιά η τσάκαΕίμαι ότι δεν φαντάστηκες μα τώρα να`μεκαι τα βράδια ήσυχα κοιμάμαιτα όμορφα σου λέω ακόμα τα θυμάμαικαι χαίρομαι που χώρια εμείς γερνάμε