Son Sayfa
Yanı başındayım ama hüzünlü hissediyorumÇabalasam da hala aynı durumdayımKaybolmuş bir yapboz parçası gibiyimDürüstçe, çok yalnızım, inanması zor bir ironi varSolmaya yüz tutmuş bir çiçek gibi senin gölgendeYavaşça kuruyorumAşk denen kamuflaj çıkmaya başladığı için mi birbirimize uzağız?
Dudaklarım kapandı, gülümsemem soldu ve sessizleştimGözlerimiz ayrı yerlere bakıyorBir ben mi böyleyim?
Yalnız hissettiğinde hiç böyle olmadın mı?Gözyaşların aktığında hiç böyle olmadın mı?Romanımızın son sayfasını çevirirsekNasıl bir hikayemiz olacak?Çoktan o sayfaya geçtin mi?Nasıl görünüyordum?Çoktan o sayfaya geçtin mi?Gözlerimi açtığımdaSayısız kez silinmiş ve tekrar yazılmış o yerde,Umarım aşkımız üstte kalır
Senin yerin kapalı kapılar ardında ve orada bir başımayımFarklı dillerde okumalıyı, sapmış düşünceler ve uyumsuz görüntüleriBir saati sarar gibi beni geri götürBeni mutlu olduğumuz zamanlara geri götürKalbimin en hızlı, yüzünü gördüğüm zaman attığı o masum zamanları bul
Şüphe tuzağının, kin tutulan sürelerin, karmaşık olsa bile,Üzerinden zaman geçince güzelleşeceğiniUmarım bana söylersin
Yalnız hissettiğinde hiç böyle olmadın mı?Gözyaşların aktığında hiç böyle olmadın mı?Romanımızın son sayfasını çevirirsekNasıl bir hikayemiz olacak?Çoktan o sayfaya geçtin mi?Nasıl görünüyordum?Çoktan o sayfaya geçtin mi?Gözlerimi açtığımdaSayısız kez silinmiş ve tekrar yazılmış o yerde,Umarım aşkımız üstte kalır
Güzel olan şey kötüye dönüştü, bu birinin hasta ruhlu bir şakası olmalıSenin yanına dönmem gerekDerin gözyaşlarını aşmalı, rüzgarlı çöller gibi yalnızlığı geçmeliyimLütfen adımlarımın bittiği yerde ol
Yalnızlığımı azaltabilir misin?Ağlamamı durdurabilir misin?Romanımızın son sayfasını çevirirsekNasıl bir hikayemiz olacak?Çoktan o sayfaya geçtin mi?Gözlerimi açtığımdaSayısız kez silinmiş ve tekrar yazılmış o yerde,Umarım aşkımız üstte kalır