Kratao ta palia | Κρατάω τα παλιά
Δεν την μπορώ τη μοναξιάπου δίπλα σου με ξεγελάγι’ αυτό πρέπει να φύγωΚλείσε τα μάτια να χαρείςτη μέρα τούτη μη με δειςτην πόρτα που θα κλείνω
Κι εγώ κρατάω τα παλιάσαν του ζωγράφου πινελιάπου ο χρόνος δεν την σβήνειδώσ’ μου μονάχα μια στιγμήγια να φωτίσω τη σκηνήπου πίσω μου θα μείνει
Άσ’ το τηλέφωνο κλειστόμην κατά λάθος είμαι εγώτην ώρα που βραδιάζειΣτον εαυτό μου λέω πωςπως άλλαξες και αριθμόμα μένα δε με νοιάζει
Κι εγώ κρατάω τα παλιάσαν του ζωγράφου πινελιάπου ο χρόνος δεν την σβήνειδώσ’ μου μονάχα μια στιγμήγια να φωτίσω τη σκηνήπου πίσω μου θα μείνει