Anemona (Ανεμώνα)
Στης καρδιάς μου τον χειμώναφύτρωσε μια ανεμώναη δική σου η αγάπη η χρυσή
Μα δεν πρόλαβε ν’ ανθίσεικαι μαράθηκε πριν ζήσειγιατί κρίμα δεν την πότισες και εσύ
Ποια αγάπη να πιστέψωκαι σε ποια να εμπιστευτώπου φοβάμαι μήπως πάλι προδοθώ
Ποιο λουλούδι να ποτίσωδίχως φόβο στην ψυχήπως δε θα `ρθει η στιγμή να μαραθεί
Στης καρδιάς μου το χειμώναφύτρωσε μια ανεμώναμα τι κρίμα δεν την πότισες και εσύ
Έναν έρωτα χαμένοέναν κόσμο γκρεμισμένοαπό τώρα να θυμάμαι στη ζωή
Σαν χαρτί τα όνειρά μουφτερουγίζουν μακριά μουκαι μ’ αφήνουν μια πικρία στην ψυχή
Ποια αγάπη να πιστέψω...