Kiev Şehrinde
Kapısından girer girmezO dakka, o saniyeGözlerini görür görmezBirden sevdalandım Kiyef şehrine
Kat be kattır yamaçlarıGelinlerine benzer ağaçlarıAk topuklarını döver saçlarıBirden sevdalandım Kiyef şehrine
Yaşı bin iki yüzden artık,O mu yanıp yıkılmadıkYüzünde ne buruşuk, ne kırışıkBirden sevdalandım Kiyef şehrine
Mavisi İstanbul’uma benzerYeşili Bursa’mdan eserOturmuş da şiir yazarBirden sevdalandım Kiyef şehrine
Kapısından içeri girer girmezŞevçenko karşıladı beniGözlerini görür görmezEğildim, öptüm elini
Oturduk aynı sofrada, ekmeğini yedimDnepr’in suyunda yüzümü yudumUstam, bahtı karalığı bilirsin dedimArzettim memleketimin halini
Konuştuk şiir üstüneYüreğim gibi dedi, yana yanaŞiir düşmeli, dedi, halkın önüneVerdi bana kalemini…
Nazım Hikmet Ran / 1956