je restais seule dans ma chambrerêvant de celui qui viendraitme sortir un jour de l'enfanceet avec qui je partiraisloin
s'il m'avait fallu le décrirebien sûr je me serais trompéemais j’aimais déjà son sourireavant de l'avoir rencontré
avant que le concert commencequand tous les musiciens s'accordentun peu comme la mer qui avanceun peu comme le mal au coeur
quand je l'ai vu c'était un peu çail n'avait rien de plus qu'un autremais j'au su que c'était celui-làet pas un autre
Καθόμουν μόνη στο δωμάτιό μουκι ονειρευόμουν εκείνον που θα ερχόταν μια μέραπου θα με βγάλει από την παιδικότητακαι θα με κάνει να φύγω μαζί τουμακριά
Αν έπρεπε να τον περιγράψωσίγουρα θα έπεφτα έξωμα ήδη αγαπούσα το χαμόγελό τουπριν καν τον γνωρίσω
Μέχρι η μελωδία να ξεκινήσεικαι όλοι οι μουσικοί να παίξουνήταν λιγάκι σαν τους αφρούς της θάλασσαςήταν λιγάκι σαν τον πόνο στην καρδιά
Όταν τον είδα, ήταν κάπως έτσιΔεν είχε τίποτα περισσότερο από κάποιον άλλοΑλλά ένιωθα πως πράγματι ήταν αυτόςκαι όχι κάποιος άλλος