ผลงานล้มเหลวอันบ้าคลั่ง
ท้องฟ้าว่างเปล่า ถนนคับคั่งเส้นทางปริศนาที่ไม่อาจหลีกหนีออกไปถนนและท้องฟ้านั้น ลาดชันขึ้นไปทีละน้อยระยะทางที่เชื่อมต่อกัน จะวนรอบดาวดวงนี้ได้กี่รอบกัน?หากวิทยาศาสตร์ยินยอมให้ระยะทางนั้นได้มาบรรจบกันจากเส้นทางนั้นสู่ท้องฟ้าอันเวิ้งว่าง เพียงอึดใจเดียวก็จะล่องลอยไป
อย่าได้ชักช้า!กี่ล้านปีแสงที่ผ่านเลยไปเพราะการอืดอาดรีรอถูกพรากจากกัน ในที่สุดก็กลับมารวมกันเดียวดายเพียงลำพัง? เดียวดายด้วยกันสองคน?อืม อาจจะมีความเดียวดายของคนสามหรือสี่คนก็ได้ใครจะรู้แต่ไม่ว่าอย่างไรมันก็คือผลงานอันล้มเหลวก่อนที่จะอ้างว้างกันหก เจ็ด แปด หรือเก้าคนแนวคิดของพวกเรา ได้ทำให้มันงอกงามขึ้นมาอย่างแท้จริง
ถนนสายนี้ที่ช่างอึดอัดหากเพ่งพินิจฝืนฟ้าเบื้องบน"โลก ที่ซึ่งเราถือกำเนิดขึ้นมานั้นน่าเบื่อหน่ายแค่ไหน""ถ้าอย่างนั้นในเวลาเดียวกัน ตรงนี้จะคับแคบเพียงใด""ทำไมเราจึงยังอดทนมาจนถึงตอนนี้"วันนี้ที่ได้สัมผัสถึงสายลมเช่นนั้น พลางครุ่นคิดไปพร้อมกันมันสุดยอดไปเลยใช่ไหม?
อย่าได้ชักช้า!กี่ล้านปีแสงที่ผ่านเลยไปเพราะการอืดอาดรีรอถูกพรากจากกัน ในที่สุดก็กลับมารวมกันเดียวดายเพียงลำพัง? เดียวดายด้วยกันสองคน?อืม อาจจะมีความเดียวดายของคนสามหรือสี่คนก็ได้ใครจะรู้แต่ไม่ว่าอย่างไรมันก็คือผลงานอันล้มเหลวก่อนที่จะอ้างว้างกันหก เจ็ด แปด หรือเก้าคนแนวคิดของพวกเรา ได้ทำให้มันงอกงามขึ้นมาอย่างแท้จริง
เธอไม่รู้เหรอ?ดูสิ ดูสิ สิ่งรอบตัวกำลังใกล้เข้ามาไม่หยุดยั้งผลักดันผู้คนทั้งหมดไปยังเกลียวคลื่นนั้นก่อนใครเพื่อนหลงลืมความดีงามและเลวทรามที่ทำมาถึงตรงนี้ปัจจุบันยังมีพวกมือถือสากปากถือศีลอยู่มากมายโดยไม่เคยนึกแยแสต่อสถานการณ์อันเลวร้ายนี้เลยผลงานล้มเหลวอันบ้าคลั่ง อยู่บนใบหน้าของฉันนี่แหละ!