Dagmál
Dauðans harða Lágnættisveipar heiminn myrkum hjúpi í nótt.Og við hverfum öll á braut,eitt og eitt í myrkrinu í nótt.Blása vindar fortíðar,að gráum himni bera mig í nótt.Þeir syngja dauðleg nöfn okkareitt og eitt á himninum í nótt.Skammverm sólin horfin er,lyftir hlífðarskildinum í nótt.Vel yrktu feður tungunnarum ástina, sem varð úti í nótt.Í minningunni lifir ljóst,við döpur drekkum þína skál í nótt.Á endanum öll komumst heimþo það verði ekki í nótt.Nóttin þekur,dauðinn tekur.Nótten boðar.dauðans snæ.En sólin vekurlífsins blæ.Ferð okkar tekur brátt endaog við höldum heim á leið.Við komum til þín seinnaþó það verði kannski ekkií nótt.