Anastenazo | Αναστενάζω
Γύρω μου το κενό.Τίποτα φωτεινό.Απούσα μια ματιά.Παρούσα η μοναξιά.Γύρω μου το κενό,που το `στησα εγώ.Ο κόσμος μου φωτιάκαι μου `γινε θηλιά.
Τρέχουν τα λεπτά κι οι δείκτες,πάντα φέρνουν κρύες νύχτες, μάτια μου...
Μόνος μου, αναστενάζωκαι τα λάθη μου δικάζω.Ξέρω έφταιξα εγώγια το σπίτι τ’ αδειανό...
Μόνος μου, αναστενάζω,κάθε νύχτα δάκρυ στάζω.Άκρη μόνος μου δεν βγάζωκαι τα λάθη μου φωνάζω...
Τύχη μου, σου ζητώ,να βγάλεις στο χορότη μαύρη μου ψυχήμιαν άλλη για να βρει.Τύχη μου, σε ξυπνώ,σαν τον κατακλυσμό,να ρίξεις τα φιλιά,να λάμψει η καρδιά.