The oversight forgets, as the leaves upon trunk.The rain humidifies I have a meal when I cry dead calm.
Home: I give melancholy.Room: of alloyed grief.
Tender the silence airs soft shouts and whines.The footprints blanket ignores to feel,Alive with the sounds of the pain,I die to want to live.
Solitude you insert yourself insane you rain me in the eyes,You open me the veins and I bleed internal. Another time...
Home: I give melancholy.Room: of alloyed grief.
اشتباهات فراموش شده، همانند برگهاي روي تنه درختزماني كه به صورت سكوتي مرده گريه ميكنم، غذا ميخورم و باران همه جا را نمناك مي كند
به خانه غم و درد را ميدهماتاق از آلياژ غم و اندوه ساخته شده است
به هواي ساكت ناله و فريادهاي ملايم را هديه بدهروكشهاي ردپاها احساس را نديده مي انگارنددر حالي كه با آواي درد زنده ام، براي خواسته ام به زنده ماندن، در حد مرگ مشتاقم
تنهايي كه به خودت تزريق كردي، داخل چشمهايم ميباريتو رگهايم را باز ميكني و من از داخل خونريزي ميكنم. زماني ديگر
به خانه غم و درد را ميدهماتاق از آلياژ غم و اندوه ساخته شده است