I am awaiting the sunriseGazing modestly through the coldest morningOnce it came you liedEmbracing us over autumn's proud treetops
I stand motionlessIn a parade of falling rainYour voice I cannot hearAs I am falling again
Devotion eludesAnd in sadness I lumberIn my own ashes I am standing without a soulShe wept and whispered: "I know..."
We walked into the nightAm I to bid you farewell?
Why can't you see that I tryWhen every tear I shedIs for you?
Περιμένω την ανατολήΑτενίζοντας σεμνά μες το πιο κρύο πρωινόΜόλις ήρθε είπες ψέματαΑγκαλιάζοντας μας πάνω στις περήφανες κορυφές δέντρων του φθινοπώρου
Στέκομαι ακίνητοςΣε μια παρέλαση τρεχούμενης βροχήςΔε μπορώ να ακούσω τη φωνή σουΚαθώς πέφτω ξανά
Η αφοσίωση ξεφεύγειΚαι αγκομαχάω στη στεναχώριαΣτις ίδιες μου τις στάχτες στέκομαι χωρίς ψυχήΚλαμμένη ψιθύρισε: "Το ξέρω..."
Περπατήσαμε μες τη νύχταΠρέπει να σου πω αντίο;
Γιατί δε μπορείς να δεις ότι προσπαθώΌταν κάθε δάκρυ που ρίχνωΕίναι για σένα;