Edo kai pouthena
Πετάς τα όνειρα στη βροχήκαι μένει μόνο σιωπήπου από ψηλά τη σκορπάςΚαι θες να μένω πάντα εδώνα περιμένω να ζωνα ζω την κάθε στιγμή
Μια φωτιά που με καίει με τυφλώνειμ’ απειλεί κι αργά με σκοτώνειαν δε φοβάσαι να ‘χεις πόνο το ξεχνάςκαι παίρνεις άλλο δρόμομα θα ζωντανεύω θα ξεσπάω θα ερωτεύομαιθα ξαγρυπνάωσαν η νύχτα φεύγει το άρωμά σουμένει εδώ να με κατασκοπεύει
Πετάς για κάποια άλλη εποχήκι αφήνεις πίσω γιορτήμια θλιμμένη γιορτήΚαι θες με την καρδιά μου μισήνα περιμένω να ζωνα ζω την κάθε στιγμή
Μια φωτιά που με καίει με τυφλώνειμ’ απειλεί κι αργά με σκοτώνειαν δε φοβάσαι να ‘χεις πόνο το ξεχνάςκαι παίρνεις άλλο δρόμομα θα ζωντανεύω θα ξεσπάω θα ερωτεύομαιθα ξαγρυπνάωσαν η νύχτα φεύγει το άρωμά σουμένει εδώ να με κατασκοπεύει
Και χάνομαι ξανά η νύχτα δεν περνάκαι θέλω να σε δω μα δε σε γνώρισακαι πέφτω χαμηλά στη δική σου φωτιάείμαι εδώ και πουθενά