Mia Koukla Apo Porselani (Μια κούκλα από πορσελάνη)
Όσα μου έκανες γίναν μια θηλιά που με πνίγειμε πιάνουν ρίγη στην καρδιά και στο μυαλόπράγματα που προσπέρασα, αλλά δεν ξεπέρασακαλά πέρασα, πήγαινε στο καλό...
Απορώ που βρίσκεις το θάρρος να με κοιτάς στα μάτιακαι πως έχεις το θράσος να με ενοχλείςκαι πως ζητάς δίπλα σου εγώ να ζήσωκαι να αναστήσω αυτό που σκότωσες τόσο νωρίς...
Δε σου ζήτησα εγώ να μ’ αγαπάς όσο κανείς...Ακόμα και αν δε μ’ αγαπούσες θα `μουνα μαζί σου...Εγώ σου ζήτησα να σε ειλικρινήςγια το τι κάνεις και τι θέλεις στη ζωή σου.
Εγώ δεν ήθελα πριγκίπισσα φτιαχτήμεγάλωσα και με κουράσανε τα παραμύθιαεγώ θα σε έβλεπα πριγκίπισσα και ας ήσουν μια αρπαχτήαρκεί αυτό που ζούσα να `τανε αλήθεια.
Τόσες φορές κρατήθηκα να μη ξεσπάσωκαι τώρα ξεσπάω στο χαρτί και στο μελάνιγιατί τώρα μόνος μου παλεύω να ξεχάσωμια κούκλα από πορσελάνη.
Μια κούκλα μαγευτική, ψεύτικηπου την περιβάλλει μια κρύα πορσελάνηπάντα χαμογελαστή και σκεπτικήπου κάποτε δώρο μου την είχες κάνει.Μια κούκλα μαγευτική, ψεύτικηπου τα μάτια τις κοιτούσαντο ταβάνιπου ποτέ τις δεν έσπασε την σιωπήίσως γιατί είχε μια καρδιά από πορσελάνη.
Τα παιχνίδια χάνονται αργά ή γρήγορακι όσο μεγαλώνεις μένουν οι αναμνήσειςσε ένα μεγάλο κουτί που έχει σχήμα καρδιάςείναι ένα μέρος που μπορείς να τα κρατήσεις.
Πολλές φορές κάποια από αυτά πονάνεαλλά σου θύμιζαν πράγμάτα κακά και τα `χεις σιχαθεί.Κράτα αυτά που στα χαρίσανε άνθρωποιπου κάποτε σ’ αγαπούσαν και τώρα έχουνε χαθεί και...
Κάθε εμπόδιο σε καλό στη ζωή σουεύχομαι εκεί που είσαι να χαμογελάςκι όταν κάποιος άλλος έρθει και σε βγάλει απ’ το κουτί σουνα σπάσεις την σιωπή σου και να του μιλάςνα σε κρατήσει να χτενίσει τα μαλλιά σουνα είσαι όμορφη και πάλι όπως παλιάνα ξεσκονίσει τα πορσελάνινα μαγούλα σουκαι να σε πάρει μια αγκαλιάκαι να μη ξαναγυρίσεις πίσω στο κουτί σουκαι να σου φοράει φορέματα φωτεινάμέσα στα μάτια σου να βλέπει την ψυχή σουόχι το ταβάνι του ξανά.