Φεύγω
Ρίχνω στη νύχτα μια σπρωξιάπαίρνει φωτιά και ξημερώνειστη τελευταία ρουφηξιάπαίρνω όρκο να τελειώσει πιαό,τι τελειώνει.
Μπαίνω στο τρένο την αυγήγια να με βρει σε άλλο μέροςη μέρα ετούτη που θα μπεινα με γλιτώσει από κειπου ήμουνα ξένος.
Φεύγω, φεύγω, κάθε μέρα φεύγωμέτρο μέτρο, όλο πιο μακριάφεύγω, φεύγω, τόσα χρόνια φεύγω,στη καρδιά μου όλο πιο κοντά.
Ρίχνω στα μάτια μου ένα φωςκαι κάνω ανάκριση μονάχος,ο χωρισμένος μου εαυτόςείναι που χώρισε το κόσμοαπό λάθος.
Άραγε τι να φταίει τιπου ονειρευόμαστε στον ξύπνιο,και να ‘ναι η λησμονιά αυτήπου ανοίγει πόρτες το πρωίστο πρώτο χτύπο.