O feggitis | Ο φεγγίτης
Ένα χαρτί τσαλακωμένομέσα στα χέρια μου κρατώμόνο τρεις λέξεις που μοιραίαλες και αλλάζω το καιρόμοιάζει η αλήθεια ξεχασμένηφράση που έμεινε μισήάνοιξε η πόρτα της ψυχής μουγλύστρα και φύγε από εκεί
Δε μου φτάνει λεςκι ύστερα σιωπήδε μου φτάνει κλαιςδάκρυ στο χαρτίπώς να σηκώσει η καρδιά το ακουστικόπώς να ξεχάσω το δικό σου αριθμόσ’ αυτή τη κόλαση θα ζω αφού δε φτάνειδε φτάνει πια να σ’ αγαπώ
Ένα κορμί παραδομένο σε μία λάθος φυλακήσ’ ενα υπόγειο κλειδωμένο ψάχνει φεγγίτη για να βγειρίχνει το φως του το φεγγάρισαν ανεμόσκαλα μικρήκι έτσι η αγάπη σκαρφαλώνεικαι επιστρέφει στη ζωή
Δε μου φτάνει λεςκι ύστερα σιωπήδε μου φτάνει κλαιςδάκρυ στο χαρτίπώς να σηκώσει η καρδιά το ακουστικόπώς να ξεχάσω το δικό σου αριθμόσ’ αυτή τη κόλαση θα ζω αφού δε φτάνειδε φτάνει πια να σ’ αγαπώ