Oses foties | Όσες φωτιές
Άμα θες ψηλά να φτάσειςΚαι να νιώσεις σαν τον ήλιοΠρέπει πρώτα ομορφιά μουΝα καείς και σαν τον ίδιο
Και να σπάσεις σε κομμάτιαΚαι να φτιάξεις άλλα αστέριαΣαν παιδιά να τα πονέσειςΜακρυά απ’ τα δυο σου χέρια
Όσες φωτιές κι αν κάψουν την καρδιά μουΤόσες θ’ανάψουν μες στα όνειρά μουΤόσες θ’ανάψουν σαν κεριά – αχ Παναγιά μου
Έλα Καύκασε, έλα αγέρα, πάρε με ως την ΟδησσόΠου’ χω μάνα και πατέρα και καημό ΠαράδεισοΟ Παράδεισος δεν είναι η χαρά της λησμονιάςΜα ότι χρόνια σε βαραίνει κι ότι πιο πολύ πονάς