Kadınım
Eşyalar toplanmış seninle birlikteAnılar saçılmış odaya her yereSevdiğim o koku yok artık bu evdeSen kıyıda köşede gülüşün kaybolmuş
Ne olur terk etme yalnızlık çok acıBu renksiz dünyayı sevmiştik birlikte sen kadınım,Hatırla o günü karşı ki sokaktaSeni öptüğümü ilk defa hayatta
Kollarımda benim ilkbahar sabahım sen kadınım, kadınımBana bıraktığın bütün bu hayatınYaşanan aşkların değeri yok artıkBen sensiz olamam artık anlıyorum,
SenŞimdi çok yalnızım n’olur kal benimleO kapıyı kapat elini ver banaDışarıda yalnız, yalnız üşüyorsun sen
KadınımKadınımSen