To Siberasma | Το συμπέρασμά
Σε λεωφόρους σινεμά,και μαγαζιά.Έβγαλα βόλτα τη καρδιά,πάλι την άδεια.Οι απορίες μου πολλές,οι μέρες τόσο σκοτεινές.Και όλοι ρωτάνε,που έχει πάει η περηφάνια μου.
Πώς τα λόγια ξαφνικά,έγιναν μηδενικά.Άλλο μέσα στο μυαλό,δεν θα το ψάξω.Σαν σπασμένες μηχανές,όσες ζήσαμε στιγμές.Σε μία άκρη σκοτεινή,θα τις πετάξω.
Άκου το συμπέρασμά μου,όλα τα παράπονά μου.Είναι απ'τη δική σου αγάπη,και τα κάνω στάχτη.Άκου το συμπέρασμά μου,δεν αξίζει η καρδιά μου.Να περνάει τέτοια λύπη,και σ'εγκαταλείπει.
Σαν νυχτοβάτης μες στους δρόμους,περπατώ.Μήπως απρόσμενα βρεθώ,πάνω στο βλέμμα σου.Όλοι μου δίνουν συμβουλές,πώς να ξεφύγω από το χθες.Και εγώ θυμώνω,που αγάπησα το ψέμα σου.
Πώς τα λόγια ξαφνικά,έγιναν μηδενικά.Άλλο μέσα στο μυαλό,δεν θα το ψάξω.Σαν σπασμένες μηχανές,όσες ζήσαμε στιγμές.Σε μία άκρη σκοτεινή,θα τις πετάξω.
Άκου το συμπέρασμά μου,όλα τα παράπονά μου.Είναι απ'τη δική σου αγάπη,και τα κάνω στάχτη.Άκου το συμπέρασμά μου,δεν αξίζει η καρδιά μου.Να περνάει τέτοια λύπη,και σ'εγκαταλείπει.