Ástra apán' son ouranón (Άστρα απάν' σον ουρανόν)
Άστρα απάν’ σον ουρανόνσην κάρδια μ’ έχω πόνονγια ατόν εγώ θα λέγω σαςτην ψυ μ’ να ξελαφρώνω.
Εσβύεν το χαμόγελο μ’το ψυόπο μ’ πικραμένονκι εγώ ατέν ντο εγάπαναέφυεν ασόν κόσμον.
Χωρίς νερόν μαραίντανετα ρόδα και τα κρίναχωρίς εσέν απές σην ψυ μ’καίουμαι άμον εκείνα.
Άστρα απάν’ σον ουρανόνευσήν εγώ θα εφτάωάστρο να ίνεται κι ατένα ελέπω ατέν και πάω.