I Aitia Eisai Esy (Η αιτία είσαι εσύ)
Όταν μεθάει το φεγγάριστου ουρανού την αγκαλιάφταίει το κόκκινο σου στόμαφταίνε τα μαύρα σου μαλλιάκι όταν τρικλίζει το φεγγάριμεσ' στα σοκάκια του ουρανούφταίει η φλόγα της ματιάς σουπου μου πυρπόλησε το νου
Για όσα γίνονται στον κόσμο αιτία είσαι εσύπου 'σαι με το 'να πόδι στ' άστρακαι τα δυο στην κόλασηΓια όσα γίνονται στον κόσμο αιτία είσαι εσύπου 'σαι με το 'να πόδι στ' άστρακαι τα δυο στην κόλαση
Όταν πλαγιάζει το φεγγάρικαι δεν μπορεί να κοιμηθείφταίει το σώμα σου που κόβειόπως τ' ολόγυμνο σπαθίκι όταν ανάβει το φεγγάριαπό του ήλιου τη βροχήφταίνε τα λόγια τα πικρά σουπου μου ματώσαν την ψυχή