O gios tis kira Lenis
Ο Μήτσουλας, ο Φήτσουλας, ο γιός της Κυρά ΛένηςΤης τρέλας ήταν πάντοτε ο πρώτος επιβάτηςΈφυγες για άλλο ουρανό, πολύ αγαπημένοςΚαι εκεί που πήγες αδελφέ, να ζεις ευτυχισμένος
Ο Μήτσουλας, ο Φήτσουλας, δεν έμοιαζε με άλλονΜικρό παιδάκι ήτανε, και ας δήλωνε μεγάλοΜεγάλος ήταν στη ψυχή και το γραψά σε στίχοΚι όσοι μαζί του κατοικούν, θα ευχαριστιούνται ήχο
Όταν κοιτώ λίγο ψηλά εκεί που τραγουδάωΗ θέση σου θα ναι αδειανή, που είσαι θα ρωτάωΚαι στη στιγμή θα σκέφτομαι πως έφυγες με άδειαΤα βράδια μας πως έσβησαν κι γίνανε σκοτάδιαΑπ' τη ζωή την άδικη, τι πρέπει να ζητούμεΜε την ελπίδα τώρα πιά, πως θα ξαναβρεθούμε
Καρτέρι σου έστησε ο δειλός χαράματα στον δρόμοΔεν θα περάσεις άλλο πια σου φώναζε με τρόμοΉξερε και φοβότανε, μπορεί να αποτύχειΑφού ξαναδοκίμασε και δεν είχε πετύχει
Στο έκοψε το νήμα της ζωής γιατί γουστάρειΚατάφερε στη τελική μαζί του να σε πάρει
Όταν κοιτώ λίγο ψηλά εκεί που τραγουδάωΗ θέση σου θα ναι αδειανή, που είσαι θα ρωτάωΚαι στη στιγμή θα σκέφτομαι πως έφυγες με άδειαΤα βράδια μας πως έσβησαν κι γίνανε σκοτάδιαΑπ' τη ζωή την άδικη, τι πρέπει να ζητούμεΜε την ελπίδα τώρα πιά, πως θα ξαναβρεθούμε (x2)